De afgelopen tijd heb ik iets belangrijks geleerd. Het gaat over de manier waarop ik tevreden kan zijn over mezelf. Soms zelfs zonder dat anderen dat zijn. Dat is volgens mij een belangrijk fundament van zachtheid.
Ik ging altijd supergoed op complimentjes. In het geheim want dat was toch wat chiquer. Vond ik. Het nadeel: ik ging niet alleen heel goed op complimentjes, maar ook heel slecht op commentaar. Negatieve complimenten bleven extreem goed hangen. En ik werd daar niet leuker van. Niet naar mezelf en niet naar anderen. Ik probeerde hard het ongelijk van de ander te bewijzen, maar ik verhardde eigenlijk vooral.
Maar de laatste tijd merk ik dus dat dat verandert. Dat ik wat minder afhankelijk word van wat anderen van me vinden. Dat komt doordat ik meer tijd met mezelf doorbreng. En dan soms tegen mezelf praat. Om te begrijpen wat ik doe of denk. Waar een emotie vandaan komt. Ook weer in het geheim. Leek me beter voor het beeld.
Ik ben dat praten en luisteren naar mezelf gaan doen omdat ik merkte dat ik niet de enige ben die het gevoel heeft maar wat te doen in het leven. Dat hebben we eigenlijk allemaal geloof ik. Dat vond ik eerst ontluisterend en daarna eigenlijk wel leuk. Want de mening van een ander werd daardoor net iets minder de absolute waarheid voor mij. Ook nog eens omdat ik begon te zien dat die mening over mij gekleurd werd door het zelfbeeld van die ander. Ik maakte daarmee de mening van de ander niet minder belangrijk, ik maakte vooral die van mezelf wat belangrijker. Ik luister wel natuurlijk, maar het toetsingskader verhuisde meer naar mij.
Jeetje wat had ik dit graag al geweten toen ik 15 was. Dat had een hoop angst, stress en spanning gescheeld. En daarom geef ik deze kennis zo graag door aan mijn kinderen. Ik hoop dat ze luisteren ;).
Het liefste geef ik dit trouwens niet alleen aan die van mij door. Want dat goed naar jezelf leren luisteren, dat is denk ik cruciaal voor ieders relaties, werkplezier en levensgeluk.
En zo zijn er meer eenvoudige levenslessen waarmee we wat zachtheid aan volgende generaties kunnen doorgeven denk ik.
Misschien moeten we dat gewoon maar eens gaan doen, dit soort kleine, praktische lessen verzamelen en doorgeven. Een beetje een “Oma of Opa Weet Raad” voor zachtheid naar jezelf. Dan maken we daarvan een mooi klein boekje wat iedereen krijgt voor zijn 15e verjaardag.
Ik denk dat de volgende vraag prachtige vulling voor dat kadootje kan opleveren: “Wat had je eerder willen weten?”.
Ik had dus willen weten dat mijn eigen mening over mij ontzettend belangrijk is.
En jij?
Commentaires