Lieve eerstejaars studente pedagogiek

Lieve eerstejaars studente pedagogiek op het perron van Utrecht CS,

Daar stonden we dan, samen te balen van een trein die net te vroeg en veel te vol was. We moesten wachten. Je vroeg me wat ik deed en ik probeerde dat zo’n beetje uit te leggen.

En toen zei jij dat je pedagogiek was gaan studeren dit jaar. Ik vroeg je waarom, in de verwachting dat je zou zeggen: “omdat ik werken met kinderen zo leuk vindt”.

Maar dat deed je niet, helemaal niet zelfs. Je vertelde me over je eigen ouders. Die best lief waren en heus hun best deden. Maar die hun eigen schaduwen teveel over jouw schouders hadden gelegd. Dat je jaren bezig was geweest daar vanaf te komen.

Dat je nu snapt hoe dat werkt, intergenerationeel trauma (ja dat zei je echt, mijn ogen werden een fractie groter). Dat je ook begrijpt dat jouw problemen met relaties en hechting een risico zijn voor je toekomstige vak. Omdat je hebt geleerd dat helpen zo fijn is (en dat dreunde je niet op, dat vertelde je doorleefd, dat was het mooie). Maar dat je zo graag wilt dat kinderen niet die schaduw van hun ouders mee hoeven te sleuren hun leven in. Omdat het hun licht teveel dempt.

En je vertelde dat ouders dat ook heus niet willen, maar dat het onbewust gebeurt. En dat je niet snapt waarom ouders in Nederland daarom niet gedurende hun zwangerschap een cursus krijgen over zichzelf. Niet over leren opvoeden in technische zin, maar over welk effect hun eigen leven heeft op hun opvoedingsstijl. Zodat ze bewust kunnen beslissen wat ze wel en niet aan hun kinderen willen doorgeven.

Mijn ogen werden nog een fractie groter en mijn mond viel open… Want daar stond je dan: de toekomst van ons vak. Wijzer en meer open en kwetsbaar dan ik en veel van mijn vakgenoten zijn. Je vertelde me zoveel waars dat ik alleen maar vol bewondering en hoop naar je kon kijken en luisteren. De jeugd heeft op veel manieren de toekomst schoot door mijn hoofd.

Lieve studente Pedagogiek, ik hoop dat je een van de velen bent die nu zo wijs, zo open en kwetsbaar aan een studie is begonnen. En als dat niet zo is, wil jij dan in ieder geval een beetje inspiratie rondstrooien? Zodat we in ons domein, waarin we werken voor en met kinderen en hun ouders, steeds beter gaan snappen hoe we wel en zeker ook niet bijdragen aan een gelukkigere jeugd?

Voor mij geldt: dank voor de inspiratie. En succes met je studie. Mocht je een stage zoeken, bel me.

Groeten van een enorme fan.