Ik had vandaag een interessant gesprek met iemand die tegen me begon over zachtheid. Dat gebeurt best vaak: dat iemand iets zegt over zachtheid. Meestal iets positiefs. Dus toen hij erover begon, ging ik al glimmen. Want ja, ik ga nog steeds te goed op complimenten.
Maar toen kwam het: Gieke ik vind die zachtheid helemaal niet bij jou passen. Ik vind je veel te stevig daarvoor. Te duidelijk. En in je managementstijl juist best hard soms. Of hard… Wel resoluut in ieder geval.
En toen moest ik even hmm zeggen. Om na te denken. Want ergens voelde ik wel dat hij gelijk had. Ik scheef het eerder al: zachtheid is niet snotterig. Niet met alle winden meewaaien. JUIST NIET. Het is staan voor je eigen mening. Jezelf dus niet in de steek laten. Dat is zacht naar jezelf zijn. Het is staan voor een ander die het zelf even niet kan. De ander niet in de steek laten dus. En godsamme wat vraagt dat naast zachtheid en de wil naar de ander ook een zachtheid naar jezelf, een contract met jezelf. Want dat opstaan als anderen het niet doen, dat is best een ding. En dat lukt je niet als je niet goed weet wie je bent en daardoor van jezelf niet teveel mag afwijken of opvallen.
Misschien moet ik daarom wat duidelijker zijn. Zachtheid is voor mij de oorzaak van gedrag wat nodig is in ingewikkelde situaties. Of dat nou een vastgelopen vraag is van een kind waar maar geen oplossing voor komt, een ijzig bestuurlijk overleg waarin je geen opening vindt of een discussie met je zoon die later thuis wil komen dan goed voor hem is (vind jij ;)).
Stevigheid is het gevolg van die zachtheid. Duidelijkheid is het gevolg. Helderheid is het gevolg. Veiligheid is het gevolg. En gezamenlijkheid en contact is het gevolg. En daarom, daarom, is zachtheid zo essentieel. Zeker in deze complexe tijden waar het te vaak juist ontbreekt aan bovenstaande. Zachtheid naar jezelf geeft je de basis om te durven. Zachtheid naar de ander de wil om te doen.
Dus het klopte. Vanuit het oogpunt van gedrag. Ik ben niet snotterig en waai echt niet met alle winden mee. Maar de basis van mijn gedrag is zachtheid. Eerst naar mezelf, daarna naar de ander. Met als gevolg… Juist je snapt hem.
En toch, langzaam aan begin ik te twijfelen of de term zachtheid de lading wel dekt. Ik ben gehecht geraakt aan het woord dus ik hoop van wel. Maar misschien is er een beter alternatief. Of moet ik het tekenen in plaats van schrijven. Als je een helder moment hebt, laat het me vooral weten.
En in die tussentijd: ga maar eens kijken of je die functie van zachtheid ziet. Bij jezelf en naar anderen. Ben benieuwd!
Comments